Via Albanië rond het meer van Skohder

Vanmorgen vroeg opgestaan en de tent weer ingepakt en alles op de moto geladen. Even langs de supermarkt voor brood, beleg en melk. Ook nog even afgetankt in Montenegro. Daar we alleen maar een rondrit door Albanië maken willen we daar geen geld wisselen. Kort voor de grens nog ontbijtje gedaan, gebakken eieren met ham tomaat en kaas en vers stokbrood met cappuccino. Dat alles voor Nog geen €6.00 De grens, eerst weer uitreizen en dan Albanië weer in. Er was en speciale smalle doorgang voor motorrijders. Na de grens stonden bedelende zigeuner types op straat. De kinderen plukten aan je. Niet echt fijn. Het land werd duidelijk armoediger. Wegdek slechter en veel vuil langs de weg. Ezels en karren met een paard ervoor. Toen kwam Skõhder, wat een rommelige stad. Iedereen doet maar wat, alles rommelt door elkaar. Auto's stoppen gewoon midden op de weg. Brommers tegen het verkeer in. Overal voetgangers tussendoor. Het recht van de sterkste en de brutaalste. Deed me aan Jakarta denken. Niet fijn om te rijden. De mensen keken wel naar ons en de motoren. De stad uit werd het weer wat relaxter. Het meer van Skohder zag er uit de verte wel mooi uit, maar veel planten in het water als een moeras. Na een uurtje of 2 kwamen we weer bij een kleine grensovergang. Het uitrijden ging vlot maar Montenegro in duurde ruim 3 kwartier. En wachten in de brandende zon bij 37°C. Wel weer 2 stempels erbij in de pas. De weg werd gelijk beter en we verlangden naar een ijskoude Cola. Bij een klein terrasje zagen we Cola parasols. Stoppen! We raakten aan de praat met locals. Een man vertelde altijd in Duitsland te hebben gewerkt. Met pensioen nu. Wilde alles weten en vertaalde het voor zijn vrienden in het Montenegroaans. We hoefden niet te betalen. Rondje van de zaak. Daarna kwam Nationaal Park Dormitur. Een soort prachtige hoogvlakte in de bergen met zelfs resten sneeuw. Echt geweldig. Koeien op de weg en ook wilde paarden. Prachtige uitzichten. Ik hoop dat de film opnames mooi zijn geworden. Het genot duurde 40 km lang. Het bleef maar mooi. Toen de afdaling.
Via tunnels en hairpins kwamen we weer omlaag uit de bergen. In een aantal tunnels zat ook een haarspeldbocht! En aardedonker. Ook weer super mooi en spannend. Halverwege kregen we een fraaie blik over de Taracanyon, de groene rivier slingert door het dal, een stuwmeer eigenlijk. Er schijnt ooit een James Bond film te zijn opgenomen. De weg langs de rivier gaat door heel veel tunnels, sommige lang en pikkedonker. De weg slingerde langs de rivier en hier een daar lagen keien en stenen op de weg, van de berg gevallen. Via een smalle ijzeren brug kwamen we bij de grens met Bosnië. Dat ging redelijk snel. Langs de rivier zijn meerdere raftingcamps We kwamen aan op raftingcamp kamp Ivona. Het is hier een groot feest met motorrijders. Ze zijn zeer gastvrij. Er was nog plek in een van de vele hutjes. We kregen gelijk 2 grote potten bier. En er was ook zelf gestookte schnaps. Toen begon de levende muziek en de vis werd gebakken op open vuren. Helemaal te gek hier. Ik ga nu eten want het staat koud te worden. Tot Zo! De forellen uit de Tara rivier smaakten fantastisch. Fles rosé erbij. Aardappel salade en vers gebakken brood. Het één mans orkest tovert het ene mooie nummer na het andere uit zijn orgel en computer. De motor jongens uit Servië maken er een feestje van. De stemming zit er prima in. Midden in de hut is en vuur plaats. Hier wordt een flinke fik gestookt. Via een groot zwart geblakerd gat in het dak stijgt de rook op. Rond 23h gaan wij naar ons mandje. De muziek gaat nog even door..