6. Bulgaarse yoghurt
25 augustus 2016 - Kraljevo, Servië
Vanmorgen eerst zoals gebruikelijk de spullen op de motor gepakt. De motoren stonden op de P voor het hotel. Met z'n drieën aan elkaar vast met een ketting door de voorwielen. Je weet maar nooit in zo'n arm land als Bulgarije. Gisteren zagen we nog een Bulgaars busje met een Harley er in en een aanhanger er achter met een Harley erop.zonder kenteken plaat. Zag er vreemd uit. Het ontbijt was goed verzorgd. Er was hele lekkere yoghurt bij. Wij denken dat het de enige echte Bulgaarse yoghurt moet zijn geweest!
Voor het vertrek hebben we nog een groepsfoto op de trappen voor het hotel gemaakt. Voor we de stad uitreden nog even de tank vol laten gooien. De pomp werd bediend door 2 leuke dames. De ene vulde de tank en de andere de kassa. Je kan trouwens overal pinnen bij de tank stations. Buiten de stad gekomen zei de TomTom "links af" bij een onooglijke weg. Maar het moest echt. De weg werd al snel nog slechter als ie al was. We stopten toch maar even voor controle en overleg, maar de TomTom was onverbiddelijk. Doorgaan!
Al snel was er helemaal geen asfalt meer, maar wel veel kuilen en gaten. En modder poelen. En steeds meer gras. De route liep recht op een kippenhok af bij een soort plaggenhut. Nee... wat nu. Er kwam een oude vrouw naar buiten. Ze gebaarde om het hok heen te rijden door het gras. Er liep een soort paadje. Goede raad was duur. Gewoon doen werd geroepen en daar gingen we verder langs het weiland. Het veranderde in een blubber karren spoor. Nog 5 km gaf TT aan. Pffftt. We hebben het naar gedaan en volgehouden. Achteraf was het een leuk avontuur, maar dàt vonden we pas nadat we in het volgende dorpje waren aangekomen. De verdere route was gelukkig wel op asfalt, al is er over de kwaliteit ervan weinig goeds te melden. In Servië werden de wegen duidelijk beter. De grens overgang was wel langdurig. We moesten weer alles laten zien aan de ijverige douaniers. Daarna lieten ze ons nog een kwartier staan voor een gesloten slagboom. Daarna snel en koffie tentje opgezocht. Maar we hadden geen Servies geld. Pinnen kon niet, maar Euro's mochten wel. Ik vroeg of we 5 koffie konden krijgen voor €5. To much zei ze nog. Van de €5 kregen we nog 350 Dinar terug zelfs. We konden ons zelfs nog een 2e bakje veroorloven dus. Daar wordt een motorrijder toch helemaal blij van. Ze heeft nog een mooie foto van ons gemaakt en desgevraagd vertelde ze nog dat ze Veronica heette. De rest van de route was mooi en met zo'n 269 km op de teller kwamen we aan bij hotel Tehnograd in Kraljevo, Servië. De kamer is ontzettend groot. Eigelijk een compleet appartement met woonkamer keuken en slaapkamer. Tot zover maar weer. Morgen door naar Bosnië Herzegovina.
Voor het vertrek hebben we nog een groepsfoto op de trappen voor het hotel gemaakt. Voor we de stad uitreden nog even de tank vol laten gooien. De pomp werd bediend door 2 leuke dames. De ene vulde de tank en de andere de kassa. Je kan trouwens overal pinnen bij de tank stations. Buiten de stad gekomen zei de TomTom "links af" bij een onooglijke weg. Maar het moest echt. De weg werd al snel nog slechter als ie al was. We stopten toch maar even voor controle en overleg, maar de TomTom was onverbiddelijk. Doorgaan!
Al snel was er helemaal geen asfalt meer, maar wel veel kuilen en gaten. En modder poelen. En steeds meer gras. De route liep recht op een kippenhok af bij een soort plaggenhut. Nee... wat nu. Er kwam een oude vrouw naar buiten. Ze gebaarde om het hok heen te rijden door het gras. Er liep een soort paadje. Goede raad was duur. Gewoon doen werd geroepen en daar gingen we verder langs het weiland. Het veranderde in een blubber karren spoor. Nog 5 km gaf TT aan. Pffftt. We hebben het naar gedaan en volgehouden. Achteraf was het een leuk avontuur, maar dàt vonden we pas nadat we in het volgende dorpje waren aangekomen. De verdere route was gelukkig wel op asfalt, al is er over de kwaliteit ervan weinig goeds te melden. In Servië werden de wegen duidelijk beter. De grens overgang was wel langdurig. We moesten weer alles laten zien aan de ijverige douaniers. Daarna lieten ze ons nog een kwartier staan voor een gesloten slagboom. Daarna snel en koffie tentje opgezocht. Maar we hadden geen Servies geld. Pinnen kon niet, maar Euro's mochten wel. Ik vroeg of we 5 koffie konden krijgen voor €5. To much zei ze nog. Van de €5 kregen we nog 350 Dinar terug zelfs. We konden ons zelfs nog een 2e bakje veroorloven dus. Daar wordt een motorrijder toch helemaal blij van. Ze heeft nog een mooie foto van ons gemaakt en desgevraagd vertelde ze nog dat ze Veronica heette. De rest van de route was mooi en met zo'n 269 km op de teller kwamen we aan bij hotel Tehnograd in Kraljevo, Servië. De kamer is ontzettend groot. Eigelijk een compleet appartement met woonkamer keuken en slaapkamer. Tot zover maar weer. Morgen door naar Bosnië Herzegovina.
