5. Naar Vidin in Bulgarije.

Vanmorgen gezellig op het terras voor het restaurant ontbeten. Hiervoor moesten we eerst tickets kopen bij de receptie. Het is een soort vakantie park met bungalows. Soort mini Centerparks. De ober bracht eieren met ham, champignons en spek. En brood met jam en boter. Toen we om een 2e kopje koffie vroegen riep hij "extra, extra". Dat betekende dus dat extra afrekenen bleek later. Het 1e stuk vd route liep door de stad waar we eerst nog eens de tank hebben volgegooid. Ze hebben hier de Lei als munt. (€0.25)
De temperatuur was een aangename 23 gr. Maar liep op tegen de 30 graden. Het 1e stuk van de route was over een flink slechte weg. En grote lappendeken van slecht gerepareerd asfalt. Harder dan 70 kmh was niet verantwoord. In de bochten rammelde je flink door elkaar. Ik dacht dat er flinke scheuren in de weg zaten, maar volgens Edwin moet je dat zien als middenberm. Best lastig in bochten, van die brede scheuren, zorgen dat je band daar niet in komt, anders heb je een probleem.
Regelmatig kwamen we van karren tegen met een paard ervoor. Afgeladen met hooi of hout. Of de hele familie erop. De dorpjes zien er armoedig uit. Met slecht onderhouden huizen. De mensen zijn vriendelijk en groeten ons. We worden aangezien voor wat bijzonders. Ze kijken ons na. Toen we bij een minimarket winkeltje op het terras koffie wilde drinken kwamen de mensen ons een hand geven. Volgens Edwin was het zelfs de burgemeester die ons kwam begroeten. Een toilet was er niet. De chef wees ons de "WC". Gewoon achter het huisje bij de boom. Hoe basaal is dat!
Toen we na stuk rijden weer wat gingen drinken wilden er gelijk een paar dames die op het terras zaten met de motoren op de foto. Trouwens heel weinig motoren gezien vandaag. Het is echt bijzonder hier, een motor. De weg naar Bulgarije was vaak lang en recht. Het land vlak en het landschap eentonig. Soms dorre akkers waar niets op groeide of kale vlaktes. Soms uitgedroogde zonnebloem velden of dorre maïsakkers. Niet echt fraai.
Bij de grens was het niet echt druk, maar moesten toch lang wachten. In de warme zon. Want iedereen werd uitgebreid gecheckt. Eerst je pas laten zien aan de douaniers van Roemenië en daarna aan die van Bulgarije. Maar die wilden ook nog het kenteken bewijs en de groene kaart zien. Waarna al deze info nog eens in de computer werden gecheckt.
De grens tussen beide landen wordt gevormd door de rivier de Donau. Die hier
trouwens machtig breed is. 1 hele kilometer! Een 10 kilometer na de grens in de plaats Vidin is ons hotel. Ligt aan de Donau. Er is ook een zwembad bij. Met heerlijk water. De Eddy's hebben een frisse duik genomen. Jan, Ger en Ralph streken neer op het terras bij de zwembad bar voor een lekkere gouden rakker. En wel van lokale brouwerij hier, Kamenitza!
Onderweg hadden we al warm gegeten bij een chauffeurs café. Dus vanavond in het hotel alleen nog maar een kleinigheidje gegeten.
En nog een lekker ijsje, want die hadden we wel weer verdiend, daar vonden we zelf tenminste van wel.
Morgen verder naar Servië. Ben benieuwd!